Υπάρχουν καλοήθεις και κακοήθεις όγκοι που αναπτύσσονται στην καρδιά ή στο περικάρδιο.

Όσον αφορά τους όγκους της καρδιάς το 70% είναι καλοήθεις και περισσότεροι από 50% αυτών είναι μυξώματα. Άλλοι καρδιακοί όγκοι που αναφέρονται αποτελούν τα ραβδομυώματα, τα ινώματα, τα λιπώματα και τα αιμαγγειώματα.

Τα μυξώματα αναπτύσσονται σε όλες τις κοιλότητες της καρδιάς, συχνότερα όμως στον αριστερό κόλπο. Τα συναντούμε σε όλες τις ηλικίες και συχνότερα στις γυναίκες.

Τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι πυρετός άγνωστης αιτιολογίας, αρθραλγίες, απώλεια βάρους, αναιμία, προκάρδιος πόνος, δύσπνοια, αρρυθμίες, συγκοπτικά επεισόδια. Συχνότατα προκαλούν εμβολή πνευμονική ή συστηματική από απόσπαση μέρους του όγκου ανάλογα με την θέση τους και η διάγνωσή τους γίνεται λόγω του επεισοδίου αυτού. Χαρακτηριστικά το 45% των περιπτώσεων μυξωμάτων αριστερού κόλπου προκαλούν συστηματική εμβολή.

Η διάγνωση γίνεται με απλή ακτινογραφία θώρακος, ηλεκτροκαρδιογράφημα, διαθωρακική ή διοισοφάγειο υπερηχοκαρδιογράφημα, αξονική ή μαγνητική τομογραφία και στεφανιογραφία.

Η θεραπεία είναι πάντα χειρουργική και επείγουσα για την αποφυγή δημιουργίας εμβολής. Με τη βοήθεια εξωσωματικής κυκλοφορίας αφαιρείται το μύξωμα ακέραιο και στο σύνολό του.

Η επικινδυνότητα της επέμβασης είναι μικρότερη στις περιπτώσεις των όγκων των κόλπων από αυτή των όγκων των κοιλιών.

Αν και έχουν αναφερθεί περιπτώσεις εξαλλαγής των μυξωμάτων η πλήρης αφαίρεσή τους θεωρείται ριζική θεραπεία με ελάχιστη πιθανότητα υποτροπής.

Κακοήθεις όγκοι αποτελούν τα σαρκώματα ή μεταστάσεις από όγκους σε άλλα μέρη του σώματος.

Δυστυχώς, η πρόγνωσή τους είναι βαριά και η συνήθης εξέλιξη είναι η κατά συνέχεια ιστού επέκταση του όγκου και οι απομακρυσμένες μεταστάσεις. Η ριζική εξαίρεση του όγκου θεωρείται η κατάλληλη και επιθυμητή θεραπεία, αν και οι ασθενείς παρουσιάζουν πολύ πτωχή επιβίωση λόγω των συμπτωμάτων τους.

Οι όγκοι του περικαρδίου είναι καλοήθεις ή κακοήθεις.

Οι καλοήθεις όγκοι αφορούν τις κύστεις περικαρδίου, τα τερατώματα και τα αιμαγγειώματα. Οι κακοήθεις αφορούν και πάλι τα σαρκώματα, το μεσοθηλίωμα και τις μεταστάσεις από άλλα όργανα.

Η ριζική χειρουργική εκτομή σε όλες τις περιπτώσεις αποτελεί την επιθυμητή θεραπεία. Δυστυχώς οι ασθενείς με κακοήθεις όγκους παρουσιάζουν πτωχή επιβίωση λόγω των συμπτωμάτων επιθετικής περικαρδίτιδας που προκαλούν.