Η αορτή είναι η μεγαλύτερη αρτηρία του σώματος μας, πού μεταφέρει, με τους διαφόρους κλάδους της, αίμα σε όλο το σώμα μας.

Η θωρακική αορτή διακρίνεται σε ρίζα αορτής (το πρώτο τμήμα της που περιλαμβάνει και την αορτική βαλβίδα), ανιούσα αορτή, αορτικό τόξο (που δίνει αίμα στα αγγεία του εγκεφάλου και των άνω ακρών), και την κατιούσα θωρακική αορτή. Συνεχίζει την πορεία της δια του διαφράγματος στην κοιλιά (κοιλιακή αορτή) πού δίνει αίμα στα κάτω άκρα.

Το ανεύρυσμα είναι η μόνιμη εντοπισμένη, ή σε μεγαλύτερη έκταση, διάταση της αορτής.

Αιτία για την ανάπτυξη του ανευρύσματος είναι η υπέρταση, η αθηροσκλήρωση, η φλεγμονή, ο τραυματισμός και οι διαταραχές (εκφύλιση) του συνδετικού και ελαστικού ιστού (στο μεσαίο από τα τρία στρώματα) του τοιχώματος της αορτής.

Οι περισσότεροι ασθενείς με ανεύρυσμα είναι χωρίς συμπτώματα.

Η διάγνωση, τυχαία συνήθως, γίνεται υστέρα από μία ακτινογραφία θώρακος και η διάγνωση υποβοηθείται από την ύπαρξη ασβεστίου στο τοίχωμα του ανευρύσματος ή κατόπιν ενός υπερηχογραφήματος πού γίνεται για άλλους λόγους. Η διάγνωση ολοκληρώνεται με την αξονική αορτογραφία η οποία μπορεί να δείξει με ακρίβεια τη θέση, την έκταση και το ακριβές μέγεθος του ανευρύσματος.

Τέλος, διαγνωστικά όπλα αποτελούν το διαθωρακικό ή το διοισοφάγειο υπερηχοκαρδιογράφημα και η μαγνητική τομογραφία. Η κλασσική αορτογραφία-αγγειογραφία, μία αιματηρή τεχνική, δεν είναι πια απαραίτητη ως διαγνωστική μέθοδος πριν από τη χειρουργική διόρθωση του ανευρύσματος.

Τα ανευρύσματα της ανιούσας αορτής αντιμετωπίζονται χειρουργικά, δηλαδή αντικαθίσταται το ανεύρυσμα από συνθετικό σαν σωλήνα μόσχευμα πού ράβεται στο υγιές μέρος της αορτής και έτσι αποκαθίσταται η κυκλοφορία του αίματος.

Σε γενικές γραμμές, αν το ανεύρυσμα είναι από 5,5 εκατοστά και πάνω, πρέπει να χειρουργείται. Υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις που οι ασθενείς χειρουργούνται με διάμετρο αορτής κάτω των πέντε εκατοστών. Οι περιπτώσεις αυτές είναι όταν ο ασθενής έχει διγλώχινα βαλβίδα ή ειδικά σύνδρομα όπως το σύνδρομο Marfan. Επίσης, αν το ανεύρυσμα προκαλεί συμπτώματα ή μετά από παρακολούθηση το μέγεθος του αυξάνει, πρέπει άμεσα να χειρουργείται.

Η χειρουργική αντιμετώπιση των ανευρυσμάτων γίνεται με γενική αναισθησία, με χρήση εξωσωματικής κυκλοφορίας και θα πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή και επιδεξιότητα από το χειρουργό διότι για κάθε τμήμα της αορτής απαιτούνται διαφορετικές χειρουργικές τεχνικές. Τα στατιστικά δεδομένα δείχνουν ότι άνω του 95% των ασθενών επιβιώνουν με τη χειρουργική επέμβαση.