Ο μύς της καρδιάς απαιτεί συνεχή τροφοδότηση με οξυγονωμένο αίμα. Το οξυγονωμένο αίμα παρέχεται στην καρδιά με δύο αρτηρίες που ξεκινούν από το αρχικό τμήμα της αορτής. Αυτές καλούνται δεξιά και αριστερή στεφανιαία αρτηρία και στην πορεία τους υποδιαιρούνται σε μικρότερους κλάδους, που περικυκλώνουν την καρδιά. Το αρχικό τμήμα της αριστερής στεφανιαίας αρτηρίας έχει σχήμα μίσχου και καλείται στέλεχος.

Μία στενωμένη αρτηρία μπορεί ξαφνικά να αποφραχθεί πλήρως. Το συμβάν αυτό εμποδίζει εντελώς τη ροή του αίματος προς τον καρδιακό μυ, που αρδεύεται από τη συγκεκριμένη αρτηρία με αποτέλεσμα το τμήμα αυτό της καρδιάς να νεκρώνεται και να δημιουργείται το λεγόμενο έμφραγμα του μυοκαρδίου.

Τα συμπτώματα του ασθενή που έχει υποστεί έμφραγμα μυοκαρδίου, μπορεί να είναι μία απλή εφίδρωση ή ένας ισχυρός και παρατεταμένος πόνος στο στήθος, μέχρι και να οδηγηθεί και στον θάνατο.

Όταν ο ασθενής ανανήψει από το έμφραγμα μπορεί να αισθάνεται εντελώς καλά, ή να παρουσιάζει στηθαγχικά ενοχλήματα ή δυσπνοια. Τα συμπτώματα εξαρτώνται από την έκταση του μυοκαρδίου, που έχει καταστραφεί και την έκταση των στενώσεων στις στεφανιαίες αρτηρίες. Αν το μυοκάρδιο δεν είναι εκτεταμένα κατεστραμμένο αλλά μόνο οι στεφανιαίες αρτηρίες παρουσιάζουν στενώσεις, τότε ο ασθενής παρουσιάζει στηθάγχη κατά την άσκηση, τη συναισθηματική φόρτιση, ή πιθανά και κατά τη διάρκεια του ύπνου.

Σε ορισμένους ασθενείς το έμφραγμα έχει καταστρέψει μόνιμα ένα τμήμα του καρδιακού μυός, έτσι ώστε αυτό δεν είναι δυνατόν να συστέλλεται αποτελεσματικά. Επαναλαμβανόμενα εμφράγματα καταστρέφουν όλο και περισσότερο καρδιακό μυ αφήνοντας τον ασθενή με μία μεγάλη, αρρωστημένη καρδιά με κακή συσταλτικότητα. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ανεπαρκή προώθηση του αίματος στο υπόλοιπο σώμα με αποτέλεσμα ο ασθενής να παρουσιάζει δύσπνοια.