Η αορτή αποτελείται από τρεις χιτώνες: τον έξω, τον μέσο και τον έσω. Ο διαχωρισμός του αορτικού τοιχώματος προκαλείται λόγω αιφνίδιας ρήξης του έσω χιτώνα της αορτής.

Στους προδιαθεσικούς παράγοντες περιλαμβάνονται το σύνδρομο Marfan, η αρτηριακή υπέρταση, η αθηροσκλήρυνση του αορτικού τοιχώματος καθώς και το τραύμα του θώρακα.

Υπάρχουν διάφορες ταξινομήσεις, εκ των οποίων η πιο πρακτική (κατά Stanford) διακρίνει τον οξύ διαχωρισμό αορτής σε Τύπο Α και Τύπο Β.

Ταξινόμηση διαχωρισμού της αορτής κατά Stanford

Τύπος A
Περιλαμβάνει πάντα την ανιούσα αορτή (+/- αορτικό τόξο, κατιούσα θωρακική αορτή με επέκταση στην κοιλιακή αορτή)

Τύπος B
Eντοπίζεται στην κατιούσα θωρακική αορτή (μετά την αριστερή υποκλείδια αρτηρία)

Σήμερα είναι ακόμα σε χρήση η ταξινόμηση του διαχωρισμού της αορτής κατά DeBakey. Σύμφωνα με την ταξινόμηση κατά DeBakey, ο διαχωρισμός της αορτής διακρίνεται σε τρεις τύπους.

Ταξινόμηση διαχωρισμού της αορτής κατά De­Bakey

Τύπος Ι
Επεκτείνεται από τη ρίζα της αορτής μέχρι και την κοιλιακή αορτή

Τύπος ΙΙ
Καταλαμβάνει μόνο την ανιούσα αορτή

Τύπος III

• ΙΙΙa: Καταλαμβάνει μόνο την κατιούσα θωρακική αορτή
• ΙΙΙb: Καταλάμβανει την κατιούσα θωρακική αορτή και την κοιλιακή αορτή

Οι τύποι Ι και ΙΙ κατά DeBakey αντιστοιχούν στον τύπο Α κατά Stanford, ενώ ο τύπος ΙΙΙ κατά DeBakey αντιστοιχεί στον τύπο Β κατά Stanford.

Ο οξύς διαχωρισμός της αορτής λόγω της ποικιλίας των συμπτωμάτων που προκαλεί μπορεί δίκαια να χαρακτηριστεί ως «ο μεγάλος μίμος». Το φάσμα των ανωτέρω συμπτωμάτων μπορεί να περιλαμβάνει ασυμπτωματικούς ασθενείς, προκάρδιο άλγος, πόνο στη μεσοπλάτια περιοχή που μοιάζει πολύ με στηθάγχη ή έμφραγμα μυοκαρδίου, βήχα, βράγχος φωνής, δυσφαγία, συνεχή πόνο, οξεία εισβολή πόνου, καρδιακή ανεπάρκεια, νευρολογική σημειολογία (εγκεφαλικό επεισόδιο), πτώση αρτηριακής πίεσης, ανουρία, ισχαιμία εντέρου. Μπορεί, τέλος να προκαλέσει αιφνίδιο θάνατο λόγω ελεύθερης ρήξης και εσωτερικής αιμορραγίας, διακοπή της στεφανιαίας κυκλοφορίας και ανεπάρκεια της αορτικής βαλβίδας.

Στις μεθόδους διάγνωσης περιλαμβάνονται η ακτινογραφία θώρακα, η αξονική τομογραφία με σκιαγραφικό (αγγειογραφία), η μαγνητική τομογραφία, παλαιότερα η κλασική αγγειογραφία της αορτής και των κλάδων της, το διαθωρακικό και το διοισοφάγειο υπερηχοκαρδιογράφημα.

Ο οξύς διαχωρισμός τύπου Α αποτελεί χειρουργικό επείγον. Αντιθέτως, ο οξύς διαχωρισμός τύπου Β αντιμετωπίζεται συντηρητικά. Η συντηρητική αντιμετώπιση συνίσταται σε έλεγχο της αρτηριακής πιέσεως και του πόνου, η δε εμμονή του πόνου και η εμφάνιση επιπλοκών αποτελούν ενδείξεις χειρουργικής παρέμβασης.